VAIRAMUM VAAIPPUM- A Story- poem by R Natarajan

வைரமும் வாய்ப்பும் !

சுடரொளிக் கதிரின் கீற்றும்
சூழ்ந்திடாக் கருக்கல் நேரம் .
கடற்கரை வந்து சேர்ந்தான்
காளையாம் இளைஞன் , ஆங்கோர்
இடந்தனில் அமர்ந்தான் , சூழும்
எழிலெதும் சற்றும் நோக்கான் .
உடைந்திடும் உள்ளம் தன்னில்
உலவிடும் வெறுமை மிக்கான் .

                     
தலைமுறைக் கதைகள் சொல்லித்
தாவிடும் அலைகள் காணான்.
கலையறி மாந்தர் போற்றிக்
களித்திடும் இயற்கை காணான் .
கொலைவெறிக் கொண்டு தாக்கிக்
குலைத்திடும் கவலை மேவ
வலைஎறி மீனைப் போல
வாடியே வதங்க லானான்


மங்கிய ஒளியில் கற்கள்
மருங்கினில் கிடக்கக் கண்டான் .
இங்கிவை ஏனோ என்றே
எடுத்தவன் ஒவ்வொன் றாகப்
பொங்கிய அலைகள் மீது
போவெனத் தூக்கிப் போட்டான் .
செங்கதிர் ஒளியும் சற்றே
தெரிந்திடச் சுற்றிப் பார்த்தான்


சாக்கியர்போல் எறிந்தவனும் ஒருகல் மட்டும்
தன்னருகே இருந்திடவே எடுத்தான் , உற்று
நோக்குகையில் வைரமெனத் தெரியக் கண்டான் .
நோகாமல் வந்தசெல்வம் இழந்தான் அந்தோ !
வாழ்க்கையிலும் வைரமென வாய்ப்பு வந்து
வாயிலிலே உட்காரும் ! கல்லாய் எண்ணித்
தூக்கியதைப் போடாமல் எடுத்துக் கொள்வோம் !
தொல்கதையாம் இதையுலகில் படித்துச் சொல்வோம்!